Την περιοχή του Μέλανα Δριμού (Schwarzwald) στη νοτιοδυτική Γερμανία επισκέπτονται κάθε χρόνο 20 εκατομμύρια τουρίστες. Τους καλοκαιρινούς μήνες για πεζοπορία και ποδήλατο και το χειμώνα για σκι. Αυτή όμως η πανέμορφη περιοχή, που δεν γνωρίζει σχεδόν τι σημαίνει ανεργία, αντιμετωπίζει ένα ζωτικό πρόβλημα: την έλλειψη ιατρικού προσωπικού. To 50 με 60% των ειδικευόμενων γιατρών στο νοσοκομείο της πόλης Φρόιντενστατ, που βρίσκεται στην περιοχή είναι αλλοδαποί.Μεταξύ αυτών και τρεις Έλληνες που αποφοίτησαν από την Ιατρική Σχολή Αλεξανδρούπολης, πήραν το δρόμο της ξενιτιάς και μιλούν στη Deutsche Welle για την εμπειρία τους.
Την αρχή την έκανε πριν 3,5 χρόνια ο Γιώργος Χατζαντώνης, ο οποίος τελείωσε τη Γερμανική Σχολή Αθηνών: «Γνωρίζοντας τη γλώσσα και λόγω της μεγάλης αναμονής για θέση στη χώρα μας, έκανα αιτήσεις σε αρκετά νοσοκομεία στη Γερμανία. Το ότι ήρθα εδώ, είναι τελείως τυχαίο: ήταν η το πρώτο νοσοκομείο που με δέχθηκε.Επειδή μου άρεσε η περιοχή και το κλίμα αποφάσισα να ξεκινήσω εδώ την ειδικότητα της γενικής χειρουργικής με απώτερο στόχο την αγγειοχειρουργική. Αυτό είναι στην καρδιά μου και αυτό θα ήθελα να κάνω».
Οι θετικές εμπειρίες του συμφοιτητή της ενθάρρυναν τη Χρύσουλα Γαρέφα να κάνει
και αυτή αυτό το βήμα. Στην αρχή δοκιμαστικά για μερικούς μήνες. Το Μάρτιο του
2011 υπόγραψε συμβόλαιο ως ειδικευόμενη γιατρός στην καρδιολογία και στη γενική
παθολογία. Οι ως τώρα εμπειρίες της με την εκπαίδευση στο νοσοκομείο είναι
θετικές: «Αν κάποιος το κυνηγήσει, του δίνεται η δυνατότητα να προχωρήσει, να
μάθει περισσότερα πράγματα. Δηλαδή πέρα από την κλινική και τη θεωρία που ο
καθένας θα πρέπει συνεχώς να διαβάζει στην περίοδο της ειδικότητας, μπορείς να
μάθεις και διαγνωστικές εξετάσεις να τις κάνεις μόνος σου, κάτι που είναι
σημαντικό για τις εφημερίες. Μπορώ δηλαδή να πάρω το μηχάνημα, να πάω στον
ασθενή και να κάνω τον υπέρηχο. Αυτό είναι σημαντικό γιατί με βοηθάει να μάθω
περισσότερα».
Όπως διαβεβαιώνει τόσο η Χρυσούλα Γαρέφα όσο και οι συνάδελφοι της, η συμπεριφορά των Γερμανών συναδέλφων τους απέναντι τους είναι άψογη και οι συνθήκες εργασίας καλές. Αυτό ισχύει και για την αμοιβή τους. Ο βασικός μισθός ανέρχεται στα δυόμιση χιλιάδες ευρώ καθαρά. Στην πραγματικότητα όμως είναι υψηλότερος επειδή οι γιατροί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν υπερωρίες, τις οποίες βέβαια πληρώνονται. Οι πολλές υπερωρίες είναι ίσως το μόνο μειονέκτημα που βρίσκει στο νοσοκομείο του Φρόϊντενστατ η Ιλιάνα Κουρτάκη, που εδώ και ένα χρόνο κάνει την ειδίκευσή της στην Παθολογία. Σε αντίθεση με τους άλλους Έλληνες συναδέλφους της δεν μιλούσε γερμανικά. Σε λιγότερο από ένα χρόνο κατάφερε όμως να αποκτήσει το δίπλωμα Β2 του Ινστιτούτου Γκέτε που είναι η απαραίτητη γλωσσική προϋπόθεση για να προσληφθεί αλλοδαπός γιατρός σε γερμανικό νοσοκομείο. Αυτά είναι τα δεδομένα για την γιατρό Ιλιάνα Κουρτάκη. Η όποια αβεβαιότητα αφορά το απώτερο μέλλον: «Δεν το μετάνιωσα. Έχω σκοπό να ολοκληρώσω την ειδικότητα μου στη Γερμανία. Από εκεί και πέρα το αν θα γυρίσω ή όχι στην Ελλάδα εξαρτάται από το πως θα είναι οι συνθήκες εδώ και στην Ελλάδα σε πέντε, έξι χρόνια».
Για την κατάσταση στα νοσοκομεία της περιοχής και ειδικά στο νοσοκομείο της πόλης Φρόϊντενστατ, ο διευθυντής του τμήματος καρδιολογίας, ο καθηγητής του πανεπιστημίου Χαίδελβέργης, Φλόριαν Μπέα, δήλωσε στη Deutsche Welle : «Έχουμε σχετικά λίγους νέους Γερμανούς γιατρούς, γεγονός που πλήττει ειδικά την επαρχία. Ευτυχώς όμως εδώ στο νοσοκομείο του Φρόϊντενστατ καλύπτουμε όλες τις θέσεις, τουλάχιστον προς το παρόν. Ακόμη και αυτές των ειδικευόμενων γιατρών, από τους οποίους το 50 με 60% είναι αλλοδαποί. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα εύρυθμης λειτουργίας του νοσοκομείου, έτσι ώστε να προσφέρουμε όλες τις υπηρεσίες χωρίς προβλήματα και επαρκώς.
Το δημόσιο νοσοκομείο του Φρόιντενστατ με 400 κλίνες θυμίζει στον Έλληνα επισκέπτη το υψηλό επίπεδο μιας ιδιωτικής κλινικής στην Ελλάδα: ευρύχωρα δωμάτια, σύγχρονος εξοπλισμός, καθαριότητα, υψηλά ειδικευμένο προσωπικό. Και όμως, παρά το γεγονός ότι η πόλη απέχει μόλις 65 χιλιόμετρα από την Στουτγάρδη, χωρίς τους ειδικευόμενους γιατρούς από τη Ρουμανία, την Πολωνία, τη Σλοβακία αλλά και την Ελλάδα το νοσοκομείο θα αντιμετώπιζε μεγάλα προβλήματα.
Όπως διαβεβαιώνει τόσο η Χρυσούλα Γαρέφα όσο και οι συνάδελφοι της, η συμπεριφορά των Γερμανών συναδέλφων τους απέναντι τους είναι άψογη και οι συνθήκες εργασίας καλές. Αυτό ισχύει και για την αμοιβή τους. Ο βασικός μισθός ανέρχεται στα δυόμιση χιλιάδες ευρώ καθαρά. Στην πραγματικότητα όμως είναι υψηλότερος επειδή οι γιατροί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν υπερωρίες, τις οποίες βέβαια πληρώνονται. Οι πολλές υπερωρίες είναι ίσως το μόνο μειονέκτημα που βρίσκει στο νοσοκομείο του Φρόϊντενστατ η Ιλιάνα Κουρτάκη, που εδώ και ένα χρόνο κάνει την ειδίκευσή της στην Παθολογία. Σε αντίθεση με τους άλλους Έλληνες συναδέλφους της δεν μιλούσε γερμανικά. Σε λιγότερο από ένα χρόνο κατάφερε όμως να αποκτήσει το δίπλωμα Β2 του Ινστιτούτου Γκέτε που είναι η απαραίτητη γλωσσική προϋπόθεση για να προσληφθεί αλλοδαπός γιατρός σε γερμανικό νοσοκομείο. Αυτά είναι τα δεδομένα για την γιατρό Ιλιάνα Κουρτάκη. Η όποια αβεβαιότητα αφορά το απώτερο μέλλον: «Δεν το μετάνιωσα. Έχω σκοπό να ολοκληρώσω την ειδικότητα μου στη Γερμανία. Από εκεί και πέρα το αν θα γυρίσω ή όχι στην Ελλάδα εξαρτάται από το πως θα είναι οι συνθήκες εδώ και στην Ελλάδα σε πέντε, έξι χρόνια».
Για την κατάσταση στα νοσοκομεία της περιοχής και ειδικά στο νοσοκομείο της πόλης Φρόϊντενστατ, ο διευθυντής του τμήματος καρδιολογίας, ο καθηγητής του πανεπιστημίου Χαίδελβέργης, Φλόριαν Μπέα, δήλωσε στη Deutsche Welle : «Έχουμε σχετικά λίγους νέους Γερμανούς γιατρούς, γεγονός που πλήττει ειδικά την επαρχία. Ευτυχώς όμως εδώ στο νοσοκομείο του Φρόϊντενστατ καλύπτουμε όλες τις θέσεις, τουλάχιστον προς το παρόν. Ακόμη και αυτές των ειδικευόμενων γιατρών, από τους οποίους το 50 με 60% είναι αλλοδαποί. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα εύρυθμης λειτουργίας του νοσοκομείου, έτσι ώστε να προσφέρουμε όλες τις υπηρεσίες χωρίς προβλήματα και επαρκώς.
Το δημόσιο νοσοκομείο του Φρόιντενστατ με 400 κλίνες θυμίζει στον Έλληνα επισκέπτη το υψηλό επίπεδο μιας ιδιωτικής κλινικής στην Ελλάδα: ευρύχωρα δωμάτια, σύγχρονος εξοπλισμός, καθαριότητα, υψηλά ειδικευμένο προσωπικό. Και όμως, παρά το γεγονός ότι η πόλη απέχει μόλις 65 χιλιόμετρα από την Στουτγάρδη, χωρίς τους ειδικευόμενους γιατρούς από τη Ρουμανία, την Πολωνία, τη Σλοβακία αλλά και την Ελλάδα το νοσοκομείο θα αντιμετώπιζε μεγάλα προβλήματα.
Πηγη ΑΠΕ